Najlepsze złudzenia optyczne 2011 roku

Jak zapewne czytelnicy neurotyka wiedzą, interesuje się iluzjami optycznymi. Są to o tyle niesamowite złudzenia, że mimo świadomości mechanizmu ich działania nie znikają, lecz usilnie pokazują nam w jaki sposób można oszukać nasze zmysły. Okazało się, że złudzenia ciekawią też grupę The Neural Correlate Society. Do tego stopnia, że postanowili oni zorganizować coroczny konkurs na iluzję roku.

Jak sami o sobie mówią, The Neural Correlate Society to drużyna skupiona wokół promowania ogólnej wiedzy ze szczególnym uwzględnieniem neuronalnych korelatów aktywności mózgu z badaniami nad zmysłami i doświadczeniami poznawczymi. Grupa postawiła sobie za zadanie organizację cyklicznych imprez które mają przedstawić najnowsze wyniki badań ku powiększaniu naukowej świadomości ludzi. Teraz głównym gwoździem programu jest właśnie konkurs na iluzje optyczne. A oto pierwsze 8 prac, które przebiły się popularnością i jakością spośród innych.

---

Miejsce 1

Iluzja pochodzi z Harvardu i była już tutaj pokazywana. Odtwórzcie poniższy film i przypatrujcie się kropce umieszczonej pośrodku.

Najpierw kółka mienią się różnymi kolorami, lecz później wszystkie zaczynają ruszać i ich kolor przestaje się zmieniać. Błąd – kolory cały czas się zmieniają. Ruch albo obiektu, albo naszych oczu może skutecznie wygasić spostrzeganie innej zmiany która dotyczy obserwowanego obiektu. Może to być kolor, ale także…
Więcej o iluzji tego rodzaju…

---

Miejsce 2

Widoczne na prezentacji kropki zmieniają poziom swojej jasności. Robią to naprzemiennie – gdy górne dwa stają się bielsze, dwa dolne zbliżają się do koloru czarnego i na odwrót. Zmiana tła robi jednak dużą różnicę ;)

Śšwietne, prawda?

---

Miejsce 3

Skup się na czerwonej kropce pośrodku animacji. Kreski będą poruszać się jednostajnie przez pewien okres czasu tylko po to, by raptownie cofnąć się o krótki odcinek.

Nie było jednak żadnego cofnięcia – wygenerowane zostały całkiem nowe obiekty.

---

Kolejni finaliści

Ta iluzja czerpie garściami z pierwszej zaprezentowanej w tym wpisie. Gdy obiekt się porusza gorzej dostrzegamy zmiany w otoczeniu. Tym razem autor czyni nas ślepym na ludzką twarz. Kolejny raz skupcie się na czerwonej kropce…

Gdy punkt się nie porusza zmiana twarzy jest o wiele bardziej widoczna.

---

Iluzja niemożliwości. Brak konturów i głębi zmusza nasz mózg do wyprodukowania ich po swojemu. Obiekt tworzony na podstawie tych przesłanek nie może jednak powstać, ponieważ każdy bok trójkąta chce być na wierzchu – powstaje iluzoryczny trójkąt Penrose’a.

---

Znowu skupiamy wzrok na niebieskiej kropce.

Gdy spostrzegamy ruch białych kropek pojawiające się czerwone dyski zdają się być przesunięte trochę na prawo. Odwrotnie dzieje się gdy nasza uwaga skupia się na czarnych polach – wtedy czerwone są przesunięte w lewo. W rzeczywistości występują cały czas w jednej linii.

---

Ta iluzja tylko pośrednio dotyczy zmysłu wzroku. Skupcie się na środku rybiego szkieletu i przesuńcie po nim palcem tak jak pokazuje ilustracja. Czujecie wgłębienie?

By nie uszkodzić monitorów może lepiej jest tę rybę wydrukować. Tak ową iluzję wyjaśnia The Neural Correlate Society

This illusion occurs because both surface form and texture information are transmitted by the same tactile afferent nerves. Due to the cross talk between those two streams of information, the texture in the ridges can bias the form perception of the centerline.

---

Face lovers – tak nazywa się ta iluzja. Chociaż już na pierwszy rzut oka jest to dziwnie rozmyta maska przedstawiająca ludzką twarz przyjrzyjcie się dokładniej.

Pozbywając się otoczki możemy zauważyć, że twarz zaczyna przypominać całującą się parę…

---

Któraś iluzja przypadła Wam do gustu? A może któraś w ogóle nie zadziałała w Waszym przypadku?

Strona NCS, cynk by Michał